Adalet Ana ve Atatürk ( İlk Kadın Hakim ):Hüzün dolu yıllar
Adalet Yılmaz Nami diyar adalet ana ve Ulu Önder Mustafa Kemal ATATÜRK’e verdiği büyük söz. Aydının söke ilçesinde doğan adalet yılmaz çiftçi bir baba ile ev hanımı bir annenin çocuğudur. Lise çağlarına geldiğinde, eğitimi için sökeden aydına gelen adalet yılmaz’ın Atatürk ile ilk karşılaşması burada olacaktır. Atatürk’ün adalet yılmazın okuduğu liseyi teftişe geldiği bir günde Atatürk’e çiçek verme görevi adalet yılmaza verilmiştir. Adalet yılmaz Atatürk’e çiçeği takdim ettiği sırada Atatürk küçük öğrenci adalete okulu bitirince hangi mesleği yapmak istediği sorar. Bunun üzerine adalet hiç düşünmeden hemşire cevabını verince Atatürk’ün kaşları çatılır ve bir an duraksar, adalete dönerek derki “ bence sen hakim ol ” adına çok uygun bir meslek olur der. Bunun üzerine küçük adalet kadından hakim olmaz deyince Atatürk’ün kaşları yeniden çatılır ve ulu önder söze başlar “sen istedikten sonra neden olmasın, sen istersen olur diyerek, küçük adaletten söz istedi” bunun üzerine ulu önder isterdide adalet nasıl yapmazdı, o an Atatürk’ün gözlerinin içine bakarak söz verdi, ben ilk kadın hakim olacağım dedi.
Söz vermişti adalet yılmaz o artık hemşire değil hakim olacaktı. Yıllar geçmişti bu sözün üzerinden ve adalet söz verdiği gibi sözünü tutmuş ve ilk kadın hakim oluşmuştu. Okul biter bitmez çok sevdiği subay olan erkek arkadaşıyla evlendi. Çile dolu, üzüntülü yılların başlangıcı bu olayla başlayacaktı. İş hayatında çok başarılı bir bayan olmasın rağmen özel hayatta hiç güzü gülmemişti adalet hanımın. Yıllar 1952 yi gösterdiğinde subay olan eşi görev için köreye gönderildi ve kore de eşit düştü. İlk kor adalet hanımın güreğine bu olayla düşerken, bu hüzün dolu yılların başlangıcı olacaktı. Bu olaydan 26 yıl sonra yıllar 1978’,i gösterdiğinde; hem anne hem baba olarak büyüttüğü yavrusu,oğlu da şehit düşecekti. Dış işleri bakanlığında çalışan yavrusu ermeni tetörüyle şehit olacak ve kara toprağa verilecekti. Geriye eşinden yadigar bir kızı kalmıştı adalet hanımın, bir tek can parçası, hayatta tutunmasını sağlayan tek dayanağıydı o. Durur mu kadar bir kere acı içine düşmeyi gör, bir sağdan bir soldan vurur du felek, yetmedi dedi adalet hanıma çektiğin acılar dahası var dedi. Takvim bu sefer 1999’u gösterdi. Daha dün gibi hatırladığımız Kocaeli depremi gerçekleşti. Bu depremde bir kez daha yandı adalet hanımın güreği geride kalan tek varisi, can yoldaşı kızınıda bu depremde verdi kara toprağa. Artık hiç kimsesi, hiçbir beklentisi kalmamıştı hayattan tüm ailesini kaybetmiş ve tek başına kalmıştı bu cefakar dünyada. Artık 88 yaşına gelmişti adalet hanım dayanamadı o yorgun ve özlem dolu kalbi. Hayata veda etti gülümseyerek. Çünkü biliyordu, bu son onun için yeni bir başlangıç olacak ve tüm sevdiklerine kavuşacaktı adalet ana.
Mekanın cennet olsun Anadolu’nun yiğit ve cefakar kadını.
