Çanakkale savaşında kaybolan İngiliz Seçkin Birliği NORFOLK ALAYI
Kafa, göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el ayak,
Boşanır sırtlara, vâdilere, sağnak sağnak.
Saçıyor zırha bürünmüş de o nâmerd eller,
Yıldırım yaylımı tûfanlar, alevden seller.
Veriyor yangını, durmuş da açık sinelere,
Sürü halinde gezerken sayısız tayyâre.
Top tüfekten daha sık, gülle yağan mermiler…
Kahraman orduyu seyret ki bu tehdide güler!
Akif’in de dediği gibi Çanakkale savaşı çok çetin bir savaş halini almıştı. Ortalık kan revan içinde, cesetler ortalığı kaplamış ve topraklar oluk oluk onca insanın kanını içmişti. Mermiler havada çarpışır hale gelmişti. Şanlı ecdadımızın son kalesi olan Çanakkale düşmemeliydi. Çanakkale düşerse tüm Türkiye düşerdi. Bunun için ordumuz var gücüyle savaşır, gerektiğinde canını vermekten çekinmez hale gelmişti. Düşmana aman vermeyerek geçit vermemişti.
Ellerindeki birliklerle Çanakkale’yi alamayacağını ve gerekli destek gelmezse büyük bir mağlubiyet alacağını bilen İngiliz komutan Hamilton; İngiltere ye bu durumu şöyle bildirir. Osmanlı devletinin yerleştirdiği keskin nişancılar geçit vermiyor. Bunun çözümü olarak ta İngiliz askerlerinden oluşan bir kuvvet göndermesini ve bu kuvvetle nişancıları öldürüp Çanakkale’nin ele geçirilebileceğini bildirir. Hamilton’un istediği bu taze kuvvet gönderilecekti ve içlerinde ise İngiliz seçkin birliğinden oluşan NORFOLK ALAYI’da yer alacaktı. Hamilton bu alaya o kadar güveniyordu ki kısa bir süre içerisinde savaşın sonlanacağı düşünerek planlar yapıyordu.
Artık taze kuvvetler gelmiş ve Kireçtepe’ye çıkarma başlamıştı. Ortamı hiç tanımayan İngiliz birlikleri ellerindeki yarım yamalak çizilmiş tam anlamıyla doğru olmayan haritalarla şanlı askerlerimizin üzerine saldırmaya başlamışlardı. Bulundukları mevzileri ve araziyi çok iyi bilen askerlerimiz imkansızlıklar içerisinde çok büyük başarılar elde ediyorlardı. Düşman askerleri birer birer ölüyordu. Çok kayıp veren Hamilton önderliğindeki ordu çok az bir mesafe kat edebilmişlerdi. Lakin Norfolk alayı ise daha az atışın olduğu alandan çıktığı için pek bir direnişle karşılaşmamış ve ilerlemeye devam etmiştir.
Sonrasında ise Yeni Zelandalı askerlerin tanık olduğu bulut hadisesi gerçekleşmişti.
İşte noter onaylı o ifade; ” 2 Ağustos 1915 yılında gün ağarırken gökyüzünde bulut yoktu, Tepe’nin üzerinde altı, yedi, sekiz ekmek somunu biçiminde bulut, yayılmış duruyordu. Bulut kümesinin tam altında toprağın üzerinde bir bulut daha vardı. Yaklaşık 200 metre uzunluğunda 60 metre eninde ve 65 metre yüksekliğindeydi. Bulut oldukça yoğundu yapısı katı bir madde gibiydi ve İngilizlerin bulunduğu Savaş yerine yaklaşık bir kilometre uzaklıktaydı.
Bütün bunları Yeni Zelanda kıtasının Sahra Birliği’ne bağlı, üçüncü bölükteki 22 asker gördü. Aralarında Biz de vardık bulunduğumuz yer 60 tepeye göre 90 metre daha yüksek olduğu için üstten görebiliyordum. Bir bulut Kayacık dere denilen kuru bir dere yatağına doğru ilerlediğinde, onun daha önce durduğu zemini bütünüyle görebildik. Bulut diğerleri gibi açık gri renkteydi. ilerlediğinde oranın daha öncesinde durdu. Bütünüyle görebildik. İngilizler buluta doğru ilerledi ve hepsi içine girip görünmez olunca Bulut yavaş yavaş yükseldi. Diğer bulutlarla aynı hizaya gelince hepsi birden kuzeye doğru uzaklaşmaya başladılar. Trakya yönüne doğru gözden kayboldu. Aşağıda imzası olan Bizler anlattığınız bu olayın kelimesi kelimesine doğru olduğunu beyan ederiz.”4/165 künyeli F. Reichardt, 13/416 künyeli R. Nevnes ve er J. L. Newman.
Söyledikleriyle olaya tanık olduk. Çanakkale savaşı içerisinde bir çok manevi ruhu barındırdığını hepimiz biliyorduk. Manevi olaylardan bir tanesi de bu sanırım.
