Osmanlının ölüm melekleri olarak anılan: CELLATLAR
Öncelikle cellatların yapısı hakkında genel bir bilgi verip, daha sonra ise cellatların bilinmeyen 7 özelliğine değineceğiz.
Yaşarken dışlanan cellatlar öldükten sonra da dışlanmaya devam etmiştir, bunun en büyük kanıtı ise ; katiller, hırsızlar ve her türlü suça karışan kişiler halk mezarına ayrım yapılmadan gömüldüğü halde, cellatların mezarları ayrı tutulmuştur.
İstanbulda iki ayrı mevkiye isimsiz mezar taşları ile gömülmüşlerdir.
Şimdi ise:
Hayatları, yapıları, duruşları ve görevleri ile her zaman korku timsali olan cellatların bilinmeyen 9 özelliğine değinelim
1.Kırmızı kadeh: Ölüm Beyaz kadeh: Hayat
Mahkumların yargılanmasının bitmesinin hemen ardından, bostancı başının getirdiği kadehteki şarabın rengi, mahkemenin sonucunu belirlemekteydi. Eğer bostancı başının getirdiği kadehin rengi kırmızı ise ; idam anlamına , beyaz ise; affedildiği anlamına gelmektedir.
2. Cellatlar hem sağır hem de dilsizlerdi.
Cellatlar çok önemli ve vahim bir görev ifa ettikleri için ; sağır ve dilsiz olan kişilerden seçilmekteydi. Sağır olmalarının nedeni ise, idam esnasında idam mahkumlarının yalvarmalarını duymaması için, dilsiz olmalarının nedeni ise ; ifa ettikleri görevin içeriğine dair kimseye bir şey anlatmamaları gerektiğinden kaynaklanmaktadır. Eğer cellat olacak kişinin dili var ise bu sebepten ötürü cellat olmadan önce dili kesilirdi.
3.Cellatlara neden Meydan – I Siyaset ustası denirdi.
Mahkemesi sonuçlanması neticesinde, şerbeti kırmızı kadeh de gelen kişi hakkında idam uygulanmasına geçilirdi. İdam kararı verilen kişi cellat çeşmesi diye anılan çeşmeye getirilir. Bu çeşme Topkapı sarayının bab-ı hümayün ile sarayın 2. Kapısı arasında bulunurdu. Bu çeşmenin önemi ise cellatların idamlarını bu çemenin önünde, sert bir kılıç veya pala darbesiyle gerçekleştirmesinden kaynaklanmaktadır. İnfazın sonucunda ise kanlı palalar veya kılıçlar bu çeşmede yıkanırdı. Bundan dolayı bu çeşmeye siyaset çeşmesi, cellatlara ise meydan – ı siyaset ustası denir.
4. Kelleler teşhir edilirdi.
Suçlu bulunan kişinin idam olayı gerçekleştirildikten sonra, önemli olan bir diğer konu ise ; bu idam edilen kişilerin kellelerinin teşhir edilerek, halkın ibret almasını sağlamaktır. Bunun için seng-i ibret (ibret taşı ) ile bab-ı hümayün nişlerine bu kelleler asılır ve 3 gün boyunca burada teşhir edilirdi.
5.Haneden mensuplarının kanı akıtılmazdı.
Hanedan soyundan gelen kişiler yaptıkları hatalar veya atılan iftiralar ile idama çarptırıldıklarında idam yöntemleri farklı olurdu. Çünkü hanedan soyundan gelen kişilerin kanları kutsal sayıldığından akıtılmazdı. Ondan dolayı cellatlar tarafından boğularak idam edilirlerdi.
Lakin her zaman da bu şekilde olmamıştır. Bu olayın tersini söyleyen bir çok durum tarihimizde söz konusudur. Bunlardan en acısı ise Osmanlı padişahlarından , 2 osmanın yeniçeriler tarafından başının kesilerek öldürülmesidir.
6.Mezar taşları yazısız ve özensiz yapılırdı.
Cellatlar her zaman kötü anılan ve milletin ahını alan insanlar olarak tanınırlar. Bundan dolayı da cellatlar öldüklerinde, gözden uzak yerlerde ki mezarlıklara, özensiz, yazısız ve rastgele yapılan mezarlıklara gömülerek gözlerden uzaklaştırılırlardı. Devlet koruması olmayan bu mezarlardan ise günümüze pek azı ulaşmıştır. Ulaşanlarda zamanla yok olup gideceği aşikardır. Bu sebepten ötürü sadece cellatların mezarları değil de hikayeleri kalacaktır gelecek nesile.
7.Kelle koltukta tabiri
Müslüman olarak idam edilen kişilerin cesetleri yüz üstü yatırılır ve kelleri ise koltuk altına konurdu. Müslüman olamayan kişiler ise de aynı şekilde yatırılır lakin kelleri kıçları üzerine konurdu. Bundan dolayı da Müslüman yöneticiler arasında kelle koltukta tabiri yayılmış ve günümüze kadar ulaşmıştır.
